Zikomo kwambiri (heel veel dank) teachers en kids van Lilongwe Youth Organisation voor het warme welkom op jullie school, in de klassen, bij de lessen. En ook heel veel dank aan Mozes the carpenter waar Peter gastvrij is ontvangen om gezamenlijk schoolbanken te repareren en nieuwe te maken.

Vandaag was het de laatste dag op ons project......het is voorbij gevlogen. De laatste week begon maandag (na een best wel tam weekend met wat winkelen op zaterdag en een lazy sunday....wel met een afscheidsetentje voor Hilde en Shelly door henzelf gekookt voor ons. Lekker aardappeltjes uit de oven. Maandag vertrekken zij voor een avontuurlijke reis met de bus via Malawi, Tanzania naar Zanzibar.

Maar ok maandag op LYO werd een ochtendje mee doen bij de peuters en kleuters waar ik samen met de 2 juffen heb gezongen en gedanst met de kinderen en waar een paar kinderen zelf een loomarmbandje hebben gemaakt en voor de andere kinderen hebben we met zijn 3-en loombandjes gemaakt...zodat alle kids blij naar huis konden om 11 uur. Woensdag hebben de oudsten exams, dus spreek ik af dat ik dinsdag ook naar de kleuters ga en dat ik nagellak meeneem....dat vinden ze ook echt een feestje hoor. Om 11 uur ga ik samen met Peter weer verder met het houtbewerken met de oudsten van de school. Het is nu bijna klaar en vrijdag als het onze laatste dag is zullen we hen ook een certificaat overhandigen. Dat moeten we nog even ontwerpen (gelukkig met hulp van Willemijn van Doingoood) en dan laten printen. Het is zo'n leuke groep van 10 pubers. Ze doen echt hun best en helpen met opruimen etc. Voldaan en tevreden gaan we naar huis. We zijn deze dag nog maar met zijn 5-en over in het Doingoood huis. Woensdag gaat ook Nutan naar huis, maar dan komen er 2 nieuwe meiden en donderdag nog 1 en zijn we weer met 8-en.

Dinsdagochtend gaan we weer vol zin naar ons project. We zijn nu echt gewend hier in Malawi en ok leren we de teachers en de kinderen steeds meer kennen. Maar ook de wijk Kauma waar de school staat wordt steeds meer bekend en we worden steeds meer toegeroepen door de kinderen Hello, bye bye of Bobo en gegroet door de mensen die hier wonen. Tijdens ons stukje lopen van de minibus naar de school komen we oa langs een oudere meneer die met zijn oude singer naaimachine al volop aan de slag is iedere morgen. We zeggen elkaar altijd vriendelijk gedag : hello how are you? I'm fine and you. Fine thank you. Het is echt fijn om zo groetend ons stukje naar school af te leggen. We voelen ons niet meer zo wit hier....al zijn we dat natuurlijk wel! Peter gaat weer aan de slag met Mozes en haalt samen met hem op de markt nog even een hele lading spijkers. Peter ontdekt dat de markt nog veel groter is dan het stukje waar wij iedere dag lopen op weg naar de minibus. Dit is echt zo geweldig om hier te lopen. Dit voelt zo helemaal als Afrika. Ik ga vandaag naar de kleuterklas....nageltjes lakken...beloofd is beloofd. Helaas is 1 van de teachers ziek vandaag....dat wordt dus aanpoten om met zijn tweeen alle nageltjes te lakken. Gelukkig komt Willemijn.....die schakelen we gelijk in om mee te lakken hihi. Jongens en meiden ze willen allemaal roze, rode, blauwe of groene nageltjes. Daarna hebben we nog tijd over en samen met Willemijn zingen we liedjes met de kinderen en spelen we Annemaria Koekoek....wat een lol hebben we met elkaar en wat een heerlijke kids zijn het toch. Ik ga ze echt zo missen. Om 11 uur voor ws de laatste keer aan de slag met de houtbewerken. Dan zijn de gemaakte stukken klaar. Het wordt weer een gezellig uurtje met elkaar. En ook speel ik met een paar een spelletje Djenga.....zat nog in mijn rugzak en Peter is nog even bezig en de kids gaan echt niet weg voor ze zien dat alles weer is opgeruimd op een veilige plek. Nu naar town om alvast wat foto's te laten printen. Helaas internetstoring bij de Kodak shop. Het is momenteel weer veel improviseren want dan weer geen watwer en dan weer geen electriciteit .'s Avonds gaan we uit eten...want ja het is weer dinsdag he. We willen eens wat anders en gaan naar de Chinees. Hmmmm dat viel dus een beetje tegen. Bijna geen enkel gerecht is echt lekker...als troost naar KFC langs de drive thru voor een heerlijk ijsje. Morgen is mijn laatste dag aan het werk, want donderdag ga ik met Tineke mee naar House of Hope en vrijdag is ons afscheid op LYO al.

Woensdag ga ik een dagje mee in de standard 5. Dat is een klas waar ik nog niet ben geweest en de leerlingen hadden gevraagd of ik daar ook een keer wilde komen in de klas. Tuurlijk doe ik dat en ik neem spullen mee om loombandjes te maken, want dat willen ze in deze klas ook vast doen. Dan is de hele school in de afglopen weken voorzien van een loombandje inclusief de leerkrachten.....want die willen het natuurlijk ook net als gisteren toen ik ook de nagels van de juf heb zitten lakken hihi. De kids zijn bezig met een les over immigratie....zeg maar een soort aardrijkskunde en de teacher heet Owen. Ik ben al eerder bij hem in de klas geweest, maar toen stond hij voor standard 3 en 4 omdat teacher Rose er toen niet was. Het is een hele leuke jonge leraar van 27. Eeen beetje verlegen en heel zachtaardig, maar hij doet het echt heel leuk met de kids en doet ook erg zijn best. De kinderen zijn ook gek met hem. Daarna doen we een les Engels...ja als Caroline er is wordt er dus Engels gegeven, maar ik hoef nu niet voor te lezen, maar dat doen de kinderen om de beurt. Dat gaat best goed. Daarna vertelt Owen in het chichewa nog een keer de strekking van het verhaal en legt uit wat de bedoeling is van de exercise die ze moeten doen. Eh....vraagt Owen namens de kinderen : of Caroline ook de les wil maken. Tuurlijk doen we. Samen met de kids zit ik dus een engels oefening te maken...das best lang geleden voor mij, maar het moet te doen zijn. Ik vraag of Owen mijn ecercise na wil kijken.....verdorie toch 1 fout gemaakt....beetje dom! Daarna willen de kinderen dat ik hun werk na kijk. Op 1 na hebben ze allemaal een voldoende. Goed gedaan standard 5! Nu is het breaktime. Ik heb een spel meegenomen waar je mee kan kwartetten of memory kan spelen.Dit hebben we thuis uitgeprint en gelamineerd en is nl speciaal ontwikkeld voor scholen in het buitenland. Owen kent het beide niet en dus leg ik uit en speel samen met hem en 1 leerling een potje kwartet. IK zal de spelregels voor hem uitprinten want hij wil dit vaker gaan spelen met de kinderen. Leuk hoor! Na de les vraag ik aan een andere teacher of hij mij het baobab spel wil leren en daar zitten we dan op het stoepje voor de klassen binnen de kortste keren met tientallen kids om ons heen. Dit vinden ze allemaal geweldig....een mzungu die een afrikaans spelletje wil leren. Na 2 potjes begin ik het een beetje door te krijgen. Het derde potje speel ik tegen een leerling. Ondertussen voel ik op mijn rug, arm en in mijn haar overal handjes. Ze denken zeker...nu kunnen we eens aan dat witte mens voelen of dat heel anders is dan wij hihi.Ik vind het prima hoor! Het wordt een lang potje en uiteindelijk verlies ik. Ondertussen is Peter bezig met de laatste lijm en spijkertjes aanbrengen met ook een massa kids om hem heen. Zo we zijn klaar voor vandaag.....op naar town om hopelijk nu wel foto's te kunnen printen, want ik wil ze als een collage aan de school geven en ook de teacher en Mozes een foto van zichzelf geven.

Donderdagochtend brengt onze vaste tuktuk driver William Tineke en mij naar House of hope en Peter reist daarna door naar Mozes om weer aan de slag te gaan met de schoolbanken. De onderstellen zijn al af en zien er mooi uit, maar er is onduidelijkheid over de aanschaf van de bovenbladen, dus dit gaat helaas niet af komen voordat wij vertrekken. Maar het komt helemaal goed en ws volgende week al staan er nog een keer 5 nieuwe schoolbanken in de klassen van LYO.

House of Hope is een kleinschalige crisisopvang voor ongeveer 16 jonge kinderen waar in de thuis situatie niet meer voor het kind kan worden gezorgd. Armoede speelt hier vaak een grote rol in en soms heeft een kindje al beide ouders of 1 verloren. Iedere maand is er een gesprek met evt familie om over de toekomst te praten en na een jaar wordt gekeken of het kind terug kan naar de thuissituatie en als dit niet mogelijk is wordt pleegzorg ingeschakeld of wordt gezocht naar een adoptiegezin. Vandaag mag ik dus een dagje hier meehelpen om voor deze kindjes te zorgen. Wat een lieve ne leuke kindjes zijn er. Er zijn zelfs 2 drielingen. We beginnen om de kinderen allemaal te verschonen en dat is niet zoals thuis met een pampertje...maar nog lekker ouderwets met stoffen luiers en een plastic broek. Tineke doet het voor en we vallen in de prijzen deze ochtend....op 1 na allemaal een lekkere poepluier. Poeh dat ben ik niet meer gewend, maar even flink zijn Car. De jongste op deze kamer (er zijn 3 slaapkamers met ieder 5 kinderen) ligt te jengelen en mag als eerste en daarna mag hij de fles....en die mag ik geven. Heerlijk wat een leuk mannetje is het en na zijn fles en schone luier is ie weer helemaal happy. Ondertussen speel ik een beetje kiekeboe met de andere kids. Ze moeten wel even kijken wie daar nu weer is, maar ze vinden het wel leuk gelukkig. Om 10 uur worden de kinderen uit bed gehaald en is het ijd voor fruit of zoals vandaag een yoghurt-fruitdrankje. Tineke en ik maken de tuitbekertjes klaar en we gaan lekker met de kid naar buiten op een kleed. De jongste is 4 weken en de oudste ruim 3. We spelen en zingen met de kids en na een uurtje krijgen de kinderen een bordje pap. Na ongeveer weer een uur krijgen ze een warme maaltijd van nzima (maisgerecht) met vandaag wat bruine bonen en daarna gaan ze allemaal naar bed voor een middagslaapje. Het maakt toch veel indruk op me om hier te zijn en deze kinderen te zien. Er wordt gelukkig heel goed voor ze gezorgd.

's middags ga ik met Tineke naar town voor wat boodschapjes en voor een drankje bij Kiboko. We ontmoeten daar ook Peter en Josje. Het is een heerlijk plekje om even bij te tanken met elkaar. We besluiten met elkaar om vanavond bij KFC te gaan eten.......we hebben er opeens allemaal zo'n zin in. 's Avonds is er geen stroom in ons huis. Dat is wel beetje balen, want ik zou een appeltaart gaan bakken en we willen de certificaten en fotocollages nog lamineren. Gelukkig om 21 uur is er weer stroom en we gaan snel aan de slag. Het lukt.....om 23.15 mag de taart eruit en precies om die tijd valt de stroom weer uit. Maar haha de taart is klaar!

Vrijdag gaan we wat later de deur uit, want we worden pas om 10 uur verwacht op school voor de afscheidsceremonie. Voor ons is het ok als we gewoon wat lekkers trakteren en wat presentjes kunnen geven en dan gedag zeggen, maar zo werkt dat hier niet. We doen dus maar braaf mee. Als we klokslag 10 uur aankomen samen met Willemijn en Anouk en Mylene, die hier vandaag worden voorgesteld en vanaf maandag 4 weken hier aan de slag gaan worden we enthousiast pntvangen door alle kids die buiten lopen ivm breaktime. Hartverwarmend en ik moet even slikken. Gedag zeggen is niet leuk, maar ik ga lachen en blij kijken en het is goed zo. Alle kinderen worden in 1 klas verzameld en er wordt gezongen. Ah al die mooie koppies en wat ken ik ze eigenlijk al allemaal. Steve en Mike houden een toespraak en Willemijn doet dit namens Doingoood. Daarna reik ik samen met Peter en Mike de certificaten uit aan de 10 kids die met Peter hebben gewerkt met hout. We hebben voor allemaal ook een foto uitgeprint. Daarna hebben we wat lekkers voor alle kids en maken we met zijn allen een groepsfoto buiten voor de school. De kids zeggen ons gedag en ik krijg hugs en boxes en specialhandshakes....dag dag lieve kids ...doe je best op school en het aller aller beste voor jullie allemaal.

Daarna samen met de teachers aan de appeltaart en voor allemaal een presentje. De Waka Waka's geef ik aan de 3 teachers die ik echt zo goed en leuk vind met de kids. Ze zijn er superblij mee. Fijn zo. De anderen geven we natuurlijk ook iets. De kleuterjuffen krijgen bijv. nagellak. Haha dat is een groot succes.....na de appeltaart gaan de potjes al open en worden de nagels gelakt. Als we even later echt weggaan zitten ze buiten ook hun teennagels te lakken. Wij gaan nu naar Mozes en zijn familie om daar gedag te zeggen. Ook voor hem hebben we een leuke foto uitgeprint en 2 ballen voor zijn jonge broertje en zusje en wat lekkers voor allemaal. Peter heeft het heel leuk gehad hier. En al zijn de 5 nieuwe schoolbanken dan net niet af er is toch best veel gemaakt en gedaan. Dag Mozes en familie. Het ga jullie goed. Voor de laatste keer lopen we over de markt van Kauma. Geen foto's hiervan, maar de beelden staan op mijn netvlies geprint. Wat een bewondering en respect heb ik voor de mensen hier in de armere wijken en buurten. Het is een hard bestaan en er is armoede, maar de mensen zijn aardig en meestal vrolijk. Het leven is echt niet makkelijk hier....wassen op de hand, geen stromend water, geen electriciteit, koken op een kolenuurtje en iedere dag maar kijken of er voor die dag genoeg te eten is. Laat staan dat er altijd geld is voor onderwijs of gezondheidszorg. Voor mij is het bijzonder om hier te zijn , maar ik realiseer me ook dat zo'n bestaan heel zwaar is. Er is veel kindersterfte en ook moeders overleven regelmatig een geboorte niet. Ook hoorde ik regelmatig dat er iemand ziek was door malaria. Gelukkig konden diegenen de medicijnen hiervoor betalen.

Malawi het warme hart van Afrika. Wat een mooie, bijzondere en intense tijd heb ik hier gehad. Ik wens dat het land en de mensen hier zo oorspronkelijk zullen blijven, maar dat er snel betere levensomstandigheden zullen komen voor iedereen.

Zikomo kwambiri